3, 2, 1....

Inmiddels ben ik weer week op Hollandse bodem. De laatste dagen in Zuid Afrika waren vol met afscheid momenten, want niet alleen wij vertrokken maar ook de Afrikaanse studenten gingen op vakantie. Daarom is de blog even gebleven voor wat het was… Maar ik wil jullie (en mezelf) niet onthouden van de laatste 3 momenten! Dus hier mijn drie mooiste momenten van Zuid Afrika

3 Nants ingonyama bagithi Baba
Of te wel: Here comes the lion, Father. Dit zijn de eerste woorden die in de film ‘The lion King’  worden gezongen. Een film die voor mij nog meer is gaan leven dan het al deed.
Ik zal de safari’s in het Krugerpark nooit meer vergeten. Ik ben een van de gelukkigen die kan zeggen dat de hele big 5 gespot is. De eerste game drive was het een goede binnenkomer, 3 van de 5 gespot. Op een gegeven moment hebben we een soort van Ferrari safari gehad, want de ranger had een luipaard gespot. Geweldig!
Ook de dag tour in het Krugerpark was indrukwekkend. Met een Zulu ranger de hele dag op pad. De complete big 5 in het park gespot, wat best uniek schijnt te zijn. Lucky me! Ook hebben we gezien hoe zeven leeuwen een baby giraffe aan het opeten waren. De keiharde werkelijkheid van de natuur…
Het is zo indrukwekkend om deze dieren in hun natuurlijke leefomgeving te zien.  Ook al weet ik dat het eigenlijk nog een soort van mega dierentuin is want de dieren zitten tenslotte nog steeds achter een hek. Maar dieren kunnen wel veel vrijer leven en zijn ook veel wilder dan in de dierentuin.
Elke keer als ik het eerste liedje van de Leeuwenkoning hoor waan ik mij terug in de prachtige, wilde en indrukwekkende natuur van Zuid Afrika….

2 I believe I can fly
Vanaf de dag dat ik in Port Alfred kwam, had ik het idee: ik wil Skydiven. Waarom? Geen idee, het leek me gewoon te gek! Vrijdag 25 april, was het zover. Deze dag waren heit mem en ik in Mosselbay, dé plek waar ik uit een vliegtuigje ga springen. Aangekomen bij de vliegbasis was ik nog vrij rustig. Even wachten, kleren aantrekken en toen kreeg ik de uitleg. Zo langzamerhand voelde ik de kriebels komen. Heit daarin tegen zat al te stressen op de picknick bank, want zijn dochter gaat zo springen! In het vliegtuig kon ik alleen maar genieten van de prachtige uitzichten.  Het was ontzettend helder en ik kon de hele baai van Mosselbay zien. Toen was het zover. We waren op 10.000ft hoogte dus tijd om te gaan. Toen de vrouw voor mij het vliegtuig uit ging kreeg ik het wel even Spaans benauwd… DAAR GA IK DAN!! Hoofd in mijn nek, buigen als een kromme banaan en daar ging ik. Wat een kick! Dat ik dit heb gedurfd ben ik nog elke dag trots op. Los van hemel en aarde, vertrouwend op de man achter op mijn rug die aan de touwtjes moet trekken. Voor dat ik het wist was ik 5000ft naar beneden gevallen en was het tijd om de parachute uit te doen. Zwevend over Mosselbay kon ik bijkomen van de adrenaline kick die ik net had gehad.  Als kers op de taart mocht ik ook nog op het strand landen, geweldig!
5 jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zou durven om zo ver van huis te zijn. Elke dag ben ik trots op mezelf en dankbaar dat ik dit grote avontuur ben aangegaan. De skydive sprong was voor mij een bevestiging dat hoe diep ik ook was gezonken, ik er op eigen kracht weer bovenop ben gekomen. Nu zoveel zelfvertrouwen dat ik ‘even’ uit een vliegtuigje spring! 

1 The African family
En dan de nummer 1! Na al deze mooie momenten is de eerste de belangrijkste, want wat moet je nou zonder je vrienden? Het afgelopen half jaar heb ik ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen. Nederlanders, Duitsers, Amerikanen en natuurlijk de Afrikanen. Nu, kan ik zeggen dat ik met een aantal echt hele goede vrienden ben geworden.
In het speciaal de 3 musketiers, want zo werden Keri,  Simone en ik ook wel eens genoemd. Altijd waren we bij elkaar te vinden. Ontbijtje, lunchen, diner, film avondje, stap avondje, chill middagje… heerlijk! De vierde musketier daarbij is Manon! Mijn ambassade maatje en wonderbaarlijk kwamen we ook nog in het zelfde huis. Samen met haar ben ik naar East London geweest, hebben we olifant gereden en samen zitten zwoegen in de 40 graden hete safari…
Ook wil ik Et-marie en Nicole nog even noemen, mijn Zuid Afrikaanse vriendinnetjes. Want wij waren de beste in ‘mothering’. Toen zij een ongeluk hadden gehad stond ik voor ze klaar. En toen ik met koorts in bed lag, stonden zij meteen bij mij op de stoep.
Natuurlijk heb ik zoveel meer lieve mensen ontmoet, maar als ik die allemaal moet gaan noemen dan blijf ik nog wel even bezig. Wel wil ik zeggen dat op de campus van Stenden SA je met elkaar een familie bent, in goede en slechte tijden. Je wordt opgemerkt en bent altijd welkom. Dit maakt het contact leggen met nieuwe mensen zoveel makkelijker.

I going to miss my African family, but once we will meet again!